Cada ano, as Letras Galegas, dannos a oportunidade de coñecer mellor a obra de autores e autoras, na que en ocasións, non tivemos a oportunidade de afondar por diversas razóns. A vida non dá para lelo todo, unha mágoa!
Tamén, non cansarei de dicilo, as autoras seguen a estar en clara desvantaxe, algo sobre o que seguramente, nalgún momento escribiría Luisa Villalta, se xa o fixo, desculpade o meu descoñecemento.
Este ano, polo tanto, temos unha oportunidade marabillosa para coñecer e re(coñecer) a unha autora que escribiu poesía, teatro, ensaio, narrativa, mais tamén sempre tivo presente o xénero xornalístico, como podedes desfrutar no Libro das colunas. Nel, recóllense os artigos escritos por Luisa Villalta no semanario, A Nosa Terra, entre o 4 de xaneiro de 2002 e o 4 de marzo do 2004.
Se somos o que escribimos, neste libro temos a oportunidade de descubrir o compromiso, a coherencia e o activismo da autora, ademais tamén sorprenderá a actualidade dos temas dos que trata. Isto, lévanos á indiscutible profundidade do pensamento de Luisa, mais tamén a súa humanidade, xa que en moitas destas colunas, a autora reivindica e sinala, coa súa precisión nas palabras, as inxustizas que día a día nos rodean. Así o reflicte, Xosé Enrique Acuña, no fermoso limiar deste libro, que el mesmo titula “Herbaluisa”: Os seus dedos e as súas mans escribían día a día a palabra maior da solidariedade, ou, Ler a Luísa disipaba a covardía.
Empeza este libro coa coluna, Escribir para quen, boa pregunta, e sen dúbida a resposta de Luisa está de plena actualidade: mais penso que só seremos un país literariamente acougado cando poidamos permitirnos escribir mesmo para quen non le.
Do xornalismo, como lectores e lectoras, esperamos información, e a ser posible, obxectiva, mais dos artigos de opinión, o que desexamos é unha ollada crítica que nos remova, que sexa testemuña mesmo do que non vemos, para así tecer unha rede social o máis xusta posible, e Luisa Villalta, nestas colunas incómodanos para nós tamén navegar.
Non tiven a fortuna de coñecer persoalmente a Luisa, pero si a moitas das persoas que a quixeron e a queren. Eu, como outras, transitamos pola súa obra, polas súas colunas, na procura desa luz necesaria en toda loita xusta.
Texto de Beatriz Maceda escrito para o roteiro “Os medios de comunicación en galego” organizado por AMEGA o 24 de febreiro de 2024.
